White Vs Black (dendes)

Paky hoorde geroep van haar zusje. "NEE ELENA" riep ze. Ze rende naar de kamer waar het vandaan kwam. Ze begon op de deur te bonken. "Elena hoor me" riep ze. Ze mocht niet weg gaan. Niet net zoals haar vader. Als haar zusje weg zou gaan zou zij Brain persoonlijk vermoorden. Meteen. Ookal zou zij dan ook dood gaan. Zij zal hem vermoorden.Ze begon te huilen.

try keek op toen hij geschreeuw hoorde en hij pakte haar vast, sst rustig fluistert hij en hij maakt de deur open en hij ging met paky naar binnen, niet schreeuwen dat helpt haar niet, zegt hij rustig en hij ging aan het bed staan en pakte haar hand, we zij hier elena zegt hij zachtjes, hij voelde zijn benen trillen maar negeerde het,

off: Moet nu gaan, maar kom vanavond wel weer

Elena voelde een hand die haar vast hield en iemand die iets tegen haar zei. "Laat me niet alleen, please blijf bij me" zei ze steeds. Niet wetend dat Try en Paky nu bij haar waren. Toen kwam uit haar mond een angstaanjagende gil uit haar. Alsof ze ergens doodsbang voor was.

Paky was helemaal overstuur. Maar ze luisterde wel naar wat Try zei. Je kon inderdaad beter rustig zijn. "Ik ga die gast vermoorden" zei ze tegen Try. Ze keek hem heel noodzakkelijk aan. Dit meende ze serieus. Opeens gilde Elena weer. Paky ging naast Try staan. Ze pakte de hand van Elena. "Elena alsjeblieft wordt beter." zei ze half huilend. Ze liep naar buiten...

try keek naar paky en sloeg een arm om haar schouder heen. ik vermoord hem eerder, zegt hij zachtje tegen haar en hij keek paky na, en hij ging zitten hij voelde tot staan niet langer ging en hij bleef haar vast houden

Paky hoorde nog net wat hij zei. Ze wist niet zo zeker of hij hem eerder hem zou vermoorden. Maar wat boeit het we gaan hem gewoon samen vermoorden dan. Ze liep naar buiten. Ze ging een frisse neus halen ookal had ze zoveel pijn. Try en Elena waren daar veilig.

try keek paky na en hij bekeek zijn wonden eventjes en voelde aan zijn hoofd die deed nog pijn en hij dacht aan de beelden die hij gezien had en hij kneep lichtjes in elena´hand, ik ben bij je...en laat jou niet alleen en paky niet fluistert hij en legde zijn hoofd op het bed neer,

Elena was nog steeds ver in har nachtmerrie's terwijl ze wel vage stemmen hoorde heel ver weg. Ze had geen idee wie het waren, maar die gaven haar hoop om niet op te geven. Lichtjes voelde ze dat iemand in haar hand kneep en iets zei, maar kon niet goed horen wat het was. De nachtmerries die ze had waren erger geworden, toen ze klein was had ze ook veel nachtmerries over haar vader, maar dat verdween langzamerhand dankzij haar zus. De nachtmerrie die ze nu had was eigenlijk veel erger, al haar dierbaren verlieten haar op een of andere manier. Ze werden gedood, gemarteld of ze wouden niks meer met haar te maken hebben. "Try? Verlaat me niet, verlaat me niet zoals papa. Blijf ga niet weg, Try ik hou van je" e woorden die ze zei waren zacht, maar ze meende het wel. Alleen de laatste woorden die ze zei bedoelde ze er mee dat ze echt van hem hield en niet als een zus ofzo.

try lag met zijn hoofd op het bed van elena, en hij luisterde naar de woorden die ze zei, ik oom van jou, zegt hij zachtjes en hij kneep weer in haar hand. alsjeblieft wordt beter, zei hij zachtjes

ben er weer
was in slaap gevallen

Paky liep weer naar binnen. Ze had alles op een rijtje gezet. Ze liep de kamer van Elena in. Ze lag daar. En zij liep hier normaal. Ze keek Try heel ff aan. Daarna pakte ze dan andere hand van Elena.

Elena hoorde weer die mooie stem. Het kwam haar zo bekend voor, maar kom er nog niet op van wie het was. Ze voelde dat diegene haar weer even kneep. Ze wou uit haar nachtmerrie komen en langzaam lukte dat ook wel, maar dat was erg lastig. Opeens begonnen haar vingers een beetje te trillen. Toen even voelde Elena een andere hand die haar vast hield

try keek paky aan toen ze binnen kwam en hij glimlachte waterig en dan keek hij elena aan en kneep weer in haar handen, alsjeblieft elena we hebben je allenbj nog zo hart nodig, fluistert hij en hij keek haar aan, misschien hielp een kus en hij schudde zijn hoofd dat was iets voor sprookje toch

Paky hield de hand van Elena stevig vast. Ze wist niet meer wat ze moest doen soms. Maar toch bleef ze hopen dat ze zo snel mogelijk wakker werd Maar ze wist wel dat ze wakker werd maar niet wanneer.

off: Moet gaan, maar morgen ben ik er weer


Elena wou uit haar nachtmerie komen, maar het was te latig. "Help me!!" begon ze zachtjes te ropen zodat alleen TRy en Pakyy het zouden horen.

try hoorde de woorden en keek elena aan, hij ging het toch proberen en hij boog zich naar haar toe, ik hou van je. fluistert hij en hij kust haar lippen

Paky keek naar Elena. "Weetje ik ga wel weer" zei ze. Ze liet de hand los van Elena., en liep de kamer uit

try stopte meteen en keek op naar paky,sorry dat was onbeleeft...maar blijf alseblieft....ik wil...niet alleen zijn nu, zegt hij zachtjes

ik maak morgen nog een jongens rol bij de moons een jongen voor paky

O.o

---
Paky hoorde nog net wat wat Try zei. Ze mompelde wat in zich zelf. Ze wou naar huis. In haar eigen bed lekker slapen. Maar dat kon ze niet maken tegen over Elena.

tja anders is ze ook zo alleen
----

Haha ja oke maar ik zit hier ook zo alleen achter mijn computer
--

daar kan ik wel nisk tegen doe XD maar ik ga slapen ben dood moe en morge weer vroeg op voor de pup.

Haha weet ik. Ik ben niet moe maar moet wel naar mijn bedje toe :P

Maar weltrusten ;D

Elena voelde opeens iets op haar lippen, ze begon heel lichtjes uit haar nachtmerrie te komen. Ze begon met haar vingers meer te bewegen en haar ogen begonnen een beetje te knipperen, maar helemaal open gaan ging niet.

try voelde hoe de vingers van elena even bowogen en hij keek haar aan en glimlachte en legde zijn hoofd weer op het bed, ik ben en blijf bij je...maar word snel weer wakker, zegt hij zachtjes tegen haar en bleef haar hand vast houden. en hij was moe en begon bijna in slaap te vallen maar hij bleef toch wakker

Door woorden die Elena hoorde begon ietsjes duidelijker te worden het was een jongen die het tegen haar zei kwam ze tot de conclusie, maar kon niet binnen halen van wie het was. Ze voelde hoe die jongen nog steeds haar vast hield en een hele kleine zucht kwam uit haar mond zonder dat ze het zelf door had,